Elke keer als ik me zorgen gemaakt dat we in feite in de eindtijd zijn (proberen zich te herinneren of die Wackaloons hun rode vaars nog steeds hebben gefokt, en dan belachelijk, om af te komen wat het ook zou zijn Wees het beste om aan de Apocalyps te dragen – het zou zeker veel zakken nodig hebben, en natuurlijk als je voor de Apocalyps geconfronteerd bent, zou je het niet om eventuele longkanker, maar kunnen gebruiken, maar ook Asbest-doek kan gebruiken … Matchy-Matchy?) Ik herinner me dat, zelfs als we snel de tijd van piek aan het einde komen; er zijn troost; Zelfs als de wereld naar beneden loopt, kunnen we het beste maken van wat er nog is.
Zoals bijvoorbeeld de internets. Dit laat me, met de klik van verschillende knoppen, bladeren door een tentoonstelling van de meteen terug in 2002 – Blithe Spirit: The Windsor Set, en zie de jurken van een andere keer wanneer sommigen het hadden dat er geen gebruik was van het volgende jaar , veel minder het volgende decennium; Een tijd waarin ze zouden gaan feesten alsof het 1939 is.
Het verbaast me altijd dat loutere elektronen kunnen slagen om dergelijke schatten door draden en golven te dragen; schatten bijna als ephemeral als die elektronen. Hoe onwaarschijnlijk, hoe belachelijk! Welke Petite Main in de studio van Vionnet zou het geloven, als ze werd verteld dat sommige Amerikaanse vrouw zeventig jaar in de toekomst zou kijken naar deze jurk-eigenlijk telefonisch? Ze stak je met een pincode en vertel je om te stoppen met het verspillen van haar tijd. De vrouw voor wie deze jurk werd gemaakt zou snuiven – ze zou geloven dat in een jaar, misschien twee, haar jurk hopeloos uit de stijl zou zijn, en niemand de aandacht van iemand waard.
Deze jurk is zwart zijde satijn en zwart zijden net, met pailletten. (Een jurk gemaakt van natte toiletpapier zou waarschijnlijk minder fragiel zijn.) En toch – het is nog steeds hier. Zijn maker is verdwenen; de drager is weg; Elke man die het door een foxtrot leidde, lang verdwenen: maar het is nog steeds hier. Nog steeds hier, en aangezien het in een museum is, veilig en beschermd tegen alles, van overmatige vochtigheid tot gewelddadige videogames, waarschijnlijk hier te blijven, en door verschillende generies en een heel slimme engineering, kunnen we onze messing periscopes buiten onze dagelijkse bezwaren maken En kijk er voor een moment naar.
Het kan worden genomen (zwarte vogels, zo slecht opgewonden!) Als Memento Mori, maar het kan ook worden genomen als een soort van uitdagend monument: als iets dat zo delicaat zou kunnen houden door zo’n vreselijke geschiedenis, waarom zouden we dan niet? Ik wil dit een omgekeerde OzyMandias noemen; Geen “Kijk op mijn werken, gij machtig, en wanhoop!” Maar in plaats daarvan een rustige uitnodiging om je te verheugen.
Deel dit:
Twitter
Facebook
Soortgelijk:
Zoals het laden …
Verwant
de eerste jurk en de laatste dressmarch 12, 2008
Geheime levens van jurken # 12March 16, 2007with 29 reacties
Geheime levens van jurken vol. 8 September 13, 2006
